فقر و گرسنگی در افغانستان؛ بحران انسانی که هر روز عمیق‌تر می‌شود

حامیه نادری

طرز پرس

28 قوس 1403

61f263ca360000f60724d7d7.jpeg

افغانستان با بحران فقر و گرسنگی گسترده‌ای روبه‌رو است که زندگی میلیون‌ها نفر را تهدید می‌کند. بیش از ۱۵ میلیون نفر قادر به تأمین وعده غذایی خود نیستند و خانواده‌ها در فصل زمستان با کمبود مواد غذایی و سرمای طاقت‌فرسا مواجه هستند، که خطرات جانی برای کودکان و افراد آسیب‌پذیر ایجاد کرده است.

عوامل اصلی بحران:
این بحران به علت کاهش کمک‌های بشردوستانه به افغانستان ایجاد شده است. تنها ۳۷.۵ درصد از بودجه درخواستی تأمین شده است که باعث شده دسترسی به مواد غذایی و خدمات درمانی دشوار شود و امید مردم برای ادامه زندگی کاهش یابد. مناطق دورافتاده مانند بدخشان و بامیان بیشتر آسیب دیده‌اند.

وضعیت نگران‌کننده زنان و کودکان:
سوءتغذیه حاد میان کودکان و مادران شیرده به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. بیش از ۱۲ میلیون زن و کودک با این مشکل روبه‌رو هستند و به مراقبت‌های فوری نیاز دارند، اما فقر و محدودیت دسترسی به خدمات بهداشتی باعث رها شدن بسیاری از آنان به حال خود شده است.

موانع طالبان بر نهادهای بشردوستانه:
محدودیت‌هایی که طالبان بر فعالیت نهادهای بین‌المللی بشردوستانه اعمال کرده‌اند، وضعیت را پیچیده‌تر کرده است. بسیاری از سازمان‌های امدادی با موانع جدی روبه‌رو هستند و تهدید به توقف فعالیت دارند، که این محدودیت‌ها همراه با کاهش کمک‌های جهانی، زندگی میلیون‌ها افغان را تحت تأثیر قرار داده است.

بحران اقتصادی و فشار مضاعف بر مردم:
بحران اقتصادی فشار زیادی بر مردم وارد کرده است. نبود فرصت‌های شغلی، افزایش قیمت‌ها و کاهش درآمدها باعث شده که بسیاری از مردم نتوانند غذای روزانه خود را تأمین کنند. در فصل زمستان، نیاز به سوخت و لباس گرم نیز این مشکلات را تشدید خواهد کرد.

نیاز به اقدام فوری جامعه جهانی:
بحران فقر و گرسنگی در افغانستان نیاز به اقدام فوری و هماهنگ از سوی جامعه جهانی دارد. افزایش کمک‌های بشردوستانه و رفع محدودیت‌های طالبان می‌تواند این بحران را کاهش دهد. اگر اقدامات لازم سریعاً انجام نشود، بحران انسانی به سطحی بی‌سابقه خواهد رسید و جان میلیون‌ها نفر تهدید خواهد شد.

چشم‌انداز آینده افغانستان:
افغانستان امروز در آستانه یک فاجعه انسانی قرار دارد که تنها با همبستگی و اقدام جهانی قابل مهار است. جامعه جهانی باید به مسئولیت خود عمل کند و نگذارد که گرسنگی و فقر زندگی میلیون‌ها نفر را نابود کند. در غیر این صورت، سکوت و بی‌عملی امروز به بهای جان‌های بی‌شماری تمام خواهد شد.