طرز پرس: اخیراً روابط میان طالبان و اسلام آباد به مرحله‌ی پیچیده و پرتنش رسیده که با توجه به گسترش نا امنی‌ها در پاکستان ابعاد تازه‌ی بخود گرفته است.
پاکستان در طول چند دهه از جمله حامیان کلیدی طالبان به شمار می‌رفت و در دهه ۱۹۹۰ میلادی در به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، نقشی پررنگی داشت. پس از خروج نیروهای ناتو و ایالات متحده و تسلط دوباره طالبان در سال ۲۰۲۱، نیز نقش پاکستان کمتر از گذشته نبود. انتظار و محاسبه‌ی اسلام آباد این بود که بعد از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان روابط میان دو کشور بهبود خواهد یافت و طالبان به عنوان همسایه‌ای متعهد برای ارزش‌های پاکستان عمل خواهند کرد، اما دیری نگذشت که این تصور اشتباه از آب درآمد.
اکنون پاکستان به شدت از ناامنی‌ها رنج می‌برد و درگیر یک بحران جنگ داخلی است. این شرایط مرگبار امنیتی در تاریخ این کشور برای اولین بار در حال ظهور و توسعه است. تحریک طالبان پاکستان و گروه جدایی طلب بلوچ دو گروه مسلح داخلی پاکستان است که برضد اسلام آباد می‌جنگند.
مقامات در اسلام آباد، بارها طالبان را متهم کرده اند که گویا اجازه می‌دهند گروه‌های مسلح همچون تحریک طالبان پاکستان (TTP) از خاک افغانستان، برای انجام حملات علیه این کشور، استفاده کنند.
در تازه‌ترین مورد خواجه آصف، وزیر دفاع این کشور در واکنش به حمله انتحاری چند روز قبل در ایستگاه خط آهن که منجر به کشته شدن دست‌کم ۳۱ نفر از جمله ۱۹ تن از نظامیان پاکستان شدند، بار دیگر انگشت انتقاد به طرف طالبان گرفت و هشدار داد که پاکستان در برابر این نا امنی‌ها نمی‌تواند ارام بگیرد. در پاسخ، اما طالبان این اتهامات را رد کرده و گفته اند که مشکلات امنیتی پاکستان یک موضوع داخلی است و نباید به افغانستان نسبت داده شوند.
علاوه بر این در این اواخر گزارش‌های منتشر شده که حکایت از تمایلات طالبان به گسترش روابط استراتژیک با دولت هندوستان دارند و نزدیکی طالبان با هند اقدام دیگری است که ظاهرا بر زخم‌های پاکستان همچون نمک عمل کرده است.
